|
بسم الله الرحمن الرحیم
وبلاگ رسمی اقدس اکبرنژاد
بسمه تعالي كاش هيچوقت نمي فهميدم
كاش ميشد كنارم مي نشستي صبح در غربت و دلتنگي هاست! دلت را به من مي سپردي روز از پنجرة بستة اين شهر با من از ستاره ها مي گفتي قدم بر چيده ! كاش من ماهي قرمز كوچكي بودم كاش هيچوقت نمي فهميدم در زلال مهربان دستانت صبح به زنجير كشيده شده است! و تو قصة آفتاب را برايم مي خواندي كاش اي كاش و از آن شب پر تشويش مرا از خاطره ها مي گفتي دل اين شهر غريب و تاريك همان شبي كه به انهدام روز انجاميد مي كشيدي بيرون! شبي كه قرقاول ها را سر بريدند! كاش با پاي دلم و صداي قناريها مرد ! قدمي مي كاشتم ! شبي كه در كنار دل خونرنگ افق رنگ مهرباني همه جا گم شده بود تا سر آن كوچه سبز! صبح از باديه دل بريده بود كوچه خاطره ها! همان شبي كه كاش هيچوقت نمي فهميدم سايه ها بيدارند دلم از غصه گريست روشنايي رفته و من جاي خالي تلؤلؤ نگاههاي تو ناگه از خواب پريدم بر جا مانده! كاش هيچوقت نمي فهميدم كاش هيچوقت نمي فهميدم پشت اين پنجره ها كه پرندة دلم تاريكي است ! كنار جاده كاش هيچوقت نمي فهميدم تنها مانده!
اقدس اكبرنژاد موضوع مطلب : <-CategoryName-> درباره وبلاگ  با سلام به وبلاگ من خوش آمدید نويسندگان 
Alternative content |
|
 |
آمار
وب سایت: